Placówki Świętokrzyskie Centrum Medyczne Poradnie Pracownia Fizjoterapii

Pracownia fizjoterapii

W naszej pracowni świadczymy usługi z zakresu fizykoterapii, kinezyterapii oraz masażu
w ramach NFZ oraz prywatnie.

Gabinet wyposażony jest w najwyższej klasy urządzenia i sprzęt. Zabiegi i ćwiczenia wykonywane są w komfortowo oraz bezpiecznie urządzonych salach przez wysoko wykwalifikowany personel.

Celem rehabilitacji ogólnoustrojowej w naszej pracowni jest:

wyleczenie, bądź zmniejszenie dysfunkcji narządu ruchu,
przywrócenie pełnej lub możliwej do osiągnięcia sprawności fizycznej i psychicznej, zdolności do pracy oraz zdolności do brania czynnego udziału w życiu społecznym.

Zabiegi z fizykoterapii

W fizykoterapii wykorzystuje się takie zjawiska fizyczne jak światło, prąd, ultradźwięki, pole magnetyczne oraz dobroczynny wpływ wody. Oddziałuje się za ich pomocą na ludzki organizm, który reaguje na te bodźce w określony sposób, na przykład przyspieszając procesy regeneracji.

Podczas fizykoterapii wykorzystuje się następujące zjawiska fizyczne:

Ultradźwięki

Terapia ultradźwiękowa - (określana także jako sonoterapia, fonoterapia, ultrasonoterapia albo ultrafonoterapia) polega na oddziaływaniu poprzez skórę na głębiej położone struktury ciała fali ultradźwiękowej (fali mechanicznej, akustycznej, o częstotliwości powyżej granicy słyszalności. Tkanka naświetlana tego typu falami podczas zabiegu podlega mikro-masażowi, którego efektem jest zwiększona temperatura, przyspieszone mikrokrążenie. Ultradźwięki działają przeciwbólowo, rozluźniająco, przyspieszają gojenie.

Ultradźwięki z wykorzystaniem leku, np. żelu p/bólowego, p/zapalnego nazywamy zabiegiem Fonoforezy. Zabieg ten polega na wprowadzeniu przez skórę do tkanek określonego leku za pomocą ultradźwięków.

Promieniowanie laserowe.

Foto: Urządzenie do terapii ultradźwiękami.

Terapia zimnem

Krioterapia miejscowa jest to zabieg, który polega na leczeniu niskimi temperaturami – często temperatury sięgają poniżej -100 stopni Celsjusza. polega na wykonywaniu nawiewu schłodzonych gazów (najczęściej ciekłego azotu lub mieszaniny par ciekłego azotu i schłodzonego powietrza). Fizjoterapeuta, wykonując okrężne ruchy, omiata mroźnym powietrzem obszary poddawane zabiegowi. Jednorazowy zabieg trwa najczęściej od kilkudziesięciu sekund do 30 minut. Wywoływane w ten sposób ustrojowe reakcje na zimno wspomagają leczenie podstawowe oraz ułatwiają leczenie ruchem. Krioterapia wzmacnia układ odpornościowy, pomaga się rozluźnić, odprężyć, pozbawia uczucia przemęczenia. Podczas zabiegu dochodzi do wzmożonej pracy układu krążenia, przez co jest lepsza wymiana krwi i lepsze dotlenienie komórek. Uważa się także, że wykorzystywanie ujemnych temperatur opóźnia procesy starzenia i ujędrnia skórę.

Foto: Urządzenie wykorzystywane w krioterapii.

Pole magnetyczne

Magnetoterapia

- zabieg polegający na oddziaływaniu na organizm zmiennego pola magnetycznego o niskiej częstotliwości, które przenika w głąb zmienionych chorobowo tkanek i mobilizuje je do regeneracji. Pozytywnie wpływa na procesy gojenia, przyspieszenie zrostu kostnego, regenerację tkanek po urazach, poprawia ukrwienie, działa przeciwbólowo, przeciwzapalnie i uspokajająco. Usprawnia krążenie obwodowe.

Magnetoterapia to jedna z częściej stosowanych metod fizykoterapeutycznych. Urządzenie do wykonywania magnetoterapii to magnetronik.

Diatermia

to zabieg fizykoterapeutyczny polegający na wytwarzaniu, przy pomocy pola elektrycznego bądź magnetycznego, ciepła wewnątrz tkanek. W okolice, które poddaje się rehabilitacji, przykłada się elektrody, a przepływający prąd rozgrzewa, łagodzi ból, rozluźnia. Zabieg trwa 5-20 minut. Diatermia stosowana jest w leczeniu i rehabilitacji wielu schorzeń, a do nich można zaliczyć przede wszystkim niemal wszelkie bóle pochodzenia reumatoidalnego, bóle mięśniowe, odmrożenia, a także liczne nerwobóle będące skutkiem stresu, z którym coraz częściej nie może sobie poradzić organizm człowieka.

Foto: Urządzenie wykorzystywane do zabiegów diatermii.

Światłolecznictwo

Lampa sollux to lampa lecznicza, wyposażona jest w filtry ze szkła (w kolorach niebieskim i czerwonym). Każdy z filtrów ma inne działanie, a więc prowadzący terapię dobiera odpowiednie parametry, bazując na przeprowadzonej analizie dolegliwości pacjenta. Zastosowanie ma głównie w leczeniu dolegliwości bólowych, zmian skórnych oraz w przypadkach zaburzenia krążenia. Promieniowanie sollux dociera w głąb tkanek, poprawiając ukrwienie, zmniejszając napięcie mięśni oraz łagodząc ból.

Foto: Lampa Sollux wykorzystywana do światłolecznictwa

Prąd

W naszej pracowni wykonywane są również zabiegi, wchodzące w skład elektroterapii, której istotą jest wykorzystanie energii elektrycznej do leczenia chorób układu ruchu. Celem zabiegów jest leczenie bólu, zwiększenie ukrwienia tkanek oraz ich stymulacja w celu przyspieszenia regeneracji. Terapia wspomaga również wchłanianie obrzęków oraz wysięków w stawach, będących wynikiem urazów i przeciążeń.

Elektroterapia (elektrolecznictwo) to dziedzina fizykoterapii obejmująca leczenie schorzeń układu nerwowo-mięśniowego za pomocą prądów o różnych kształtach przebiegów, o różnej częstotliwości i natężeniu, a także modulowanych zarówno w amplitudzie jak i częstotliwości. Ich zastosowanie dobiera się na podstawie celu terapii u pacjenta oraz jego indywidualnej wrażliwości na bodźce. Poszczególne metody różnią się od siebie w zależności od kształtu impulsu, czasu jego trwania, amplitudy, zmiennej lub stałej częstotliwości oraz jej wartości. Do stosowanych zabiegów dobiera się także liczbę elektrod, ich rozmiar oraz sposób przepływu prądu zależny od ich umiejscowienia.

Elektroterapia jest szczególnie ceniona ze względu na bezpieczeństwo zabiegów i skuteczność w leczeniu bólu. W zabiegach elektroterapii wykorzystywany jest przepływ prądu stałego między dwiema elektrodami umieszczonymi na ciele. Wachlarz możliwości jakie oferuje elektroterapia pozwala na osiąganie szerokiego zakresu efektów terapeutycznych.

Zabiegi z zakresu elektroterapii, które przeprowadzamy w naszej pracowni:

Galwanizacja

to zabieg fizykoterapeutyczny z zakresu prądolecznictwa z wykorzystaniem prądu stałego. Jego wykonanie jest proste – na poddawaną rehabilitacji część ciała nakłada się dwie elektrody, pomiędzy którymi przepływa prąd stały o małej częstotliwości. W wyniku jego działania dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych, co wspomaga procesy regeneracyjne w tkankach – następuje ich przekrwienie, a w rezultacie lepsze ich odżywienie. Poza tym zabieg galwanizacji działa również przeciwzapalnie, ale przede wszystkim skutecznie uśmierza ból.
Wskazaniem do jej stosowania są między innymi: bóle i przeciążenie mięśni, zapalenia związane z układem nerwowym – porażenie nerwu twarzowego, nerwobóle, stany po urazach, które obejmują np. trudno wchłaniające się krwiaki, czy obrzęki, powikłania po złamaniach (przyspiesza zrost kostny), zaburzenia krążenia obwodowego oraz choroba zwyrodnieniowa stawów, zwłaszcza gdy schorzeniu towarzyszy przewlekły ból, rwa kulszowa.

Jonoforeza

to zabieg fizykoterapeutyczny, który polega na wprowadzeniu przez nieuszkodzoną skórę prądu galwanicznego. Niewątpliwą zaletą tego zabiegu jest fakt, że zabieg ten ma działanie miejscowe, czyli wykorzystywane w nim leki nie obciążają całego organizmu (przede wszystkim przewodu pokarmowego), a działają jedynie tym w miejscu ciała, w którym są one pacjentowi potrzebne. Wskazaniem do wykonywania jonoforezy są wszelkiego rodzaju bóle stawów, w tym również bóle w przebiegu choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Ponadto, jonoforeza wykonywana jest również w przebiegu polineuropatii oraz różnego rodzaju nerwobóli i porażeń obwodowych.

Prądy diadynamiczne (Bernarda)

Prądy diadynamiczne stosuje się u pacjentów cierpiących na bóle kręgosłupa, chorobę zwyrodnieniową stawów, schorzenia reumatyczne, wszelkiego rodzaju dyskopatie, nerwobóle, dystrofie mięśniowe, ale też stany pourazowe narządu ruchu, również z obrzękiem. Ich potwierdzona skuteczność powoduje, że to jeden z najchętniej zalecanych zabiegów fizjoterapeutycznych.

Prądy diadynamiczne, znane są też jako prądy Bernarda, od nazwiska francuskiego lekarza, który wyróżnił sześć ich rodzajów – DF, CP, LP, MF, RS i MM.
Mają one różne zastosowanie:

DF zmniejsza napięcie mięśniowe, działa też znieczulająco, dlatego często używa się go w pierwszej kolejności niż pozostałych
CP zwiększa ukrwienie, obniża napięcie mięśniowe, przyspiesza wchłanianie krwiaków w stanach pourazowych
LP wykazuje przede wszystkim działanie przeciwbólowe
MF pobudza i odżywia tkanki, znieczula
RS i MM wykorzystuje się do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych, usprawnia krążenie.

W zależności od schorzenia dobiera się odpowiednie prądy i stosuje się ich ustaloną wcześniej kolejność, np. w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego sprawdzi się kombinacja DF, CP, LP, a w przypadku działania przeciwbólowego – DF, CP, LP.

Prądy diadynamiczne zbudowane są w oparciu o niską częstotliwość przebiegu, co skutkuje niestety płytkim wnikaniem w tkankę w przypadku gdy elektrody ułożone są obok siebie.

Prądy interferencyjne

inaczej nazywane prądami Nemeca służą wzmocnieniu mięśni i zmniejszeniu ich napięcia, pobudzeniu krążenia poprzez lepsze ukrwienie, redukcji obrzęków, mają też działanie przeciwbólowe. Prądy Nemeca zalicza się do prądów o średniej częstotliwości.

Prądy TENS

to nieinwazyjna i niefarmakologiczna, przezskórna stymulacja nerwów, opierająca się na działaniu prądów impulsowych niskiej częstotliwości, zbliżonych do częstotliwości prądów fizjologicznych. TENS nie leczy przyczyn bólu, ale znacznie zmniejsza jego odczuwanie. Zabieg ma zastosowanie zarówno w ostrych, jak i przewlekłych zespołach bólowych narządu ruchu, w zaburzeniach krążenia oraz do stymulacji włókien mięśniowych (elektrostymulacja TENS).

TENS powoduje przyspieszony efekt gojenia oraz jest wykorzystywane do profilaktyki przeciwobrzękowej. Zabieg ten pozwala również na łagodzenie objawów zapalenia, zmniejsza wrażliwość na ból. Dzięki właściwościom pobudzania mięśni do skurczu może być stosowany do elektrostymulacji, przez co zapobiega zanikom mięśni oraz przygotowuje je do pracy.

Prądy Träberta

to zabieg elektroleczniczy, nazywany inaczej masażem bodźcowym. Prądy Träberta wpływają na struktury układu nerwowego, poprawiając ukrwienie i odżywienie tkanek. Jednocześnie to właśnie częstotliwość prądu wprowadza mięśnie w wibracje, zmniejszając w ten sposób ich napięcie i rozluźniając je.

Zabieg jest skuteczny u pacjentów przede wszystkim cierpiących na zmiany zwyrodnieniowe stawów, bóle kręgosłupa i mięśni, nerwobóle, zaburzenia krążenia obwodowego, w tym zespoły niedokrwienne kończyn, ale też stany pourazowe narządu ruchu. Są szczególnie polecane w przypadku, gdy zależy nam na szybkim działaniu przeciwbólowym.

Elektrostymulacja

to zabieg, który przeprowadza się za pomocą specjalnego aparatu. Elektrody aparatu mocuje się na ciele pacjenta w punktach motorycznych, czyli w miejscach wnikania nerwów do mięśnia. Elektrody są podtrzymywane przez specjalne opaski. Po uruchomieniu urządzenia prąd, o niskiej częstotliwości, wywołuje skurcz mięśni, który jest podobny do tego, który pojawia się podczas ćwiczeń fizycznych. Elektrostymulacja stosowana jest przede wszystkim w rehabilitacji i fizykoterapii do ratowania uszkodzonych mięśni, aby nie dopuścić do degeneracji odnerwionego mięśnia, przy wystąpieniu porażeń i niedowładach typu wiotkiego, jest wykorzystywana także do zwalczania bólu kręgosłupa oraz podnoszenia ogólnej odporności. Przeprowadza się ją tak długo aż dojdzie do zregenerowania uszkodzonego nerwu obwodowego. Jest to metoda sprawdzona klinicznie, bezinwazyjna i niefarmakologiczna.

Laseroterapia

bądź też biostymulacja laserowa to grupa zabiegów, które wykorzystują własności skupionej wiązki światła do wspomagania leczenia m.in. dolegliwości bólowych, infekcji skórnych, czy problemów z krążeniem krwi i wielu innych schorzeń. Podczas laseroterapii wykorzystywane są nowoczesne lasery medyczne o spektrum światła o fali długości od 630 do 1100 nanometrów. Ten właśnie zakres pozwala na minimalizację absorpcji wody oraz barwników w tkankach, a jednocześnie umożliwia efektywne wnikanie światła w głąb organizmu. A co za tym idzie – efektywność leczenia.

Foto: Urządzenie do terapii ultradźwiękami, elektroterapii i laseroterapii.

Hydroterapia

Hydroterapia to forma leczenia, w której głównym elementem jest kontakt z wodą, nazywana jest także akwaterapią lub wodolecznictwem. Obecnie hydroterapii używa się przede wszystkim w dolegliwościach takich jak: permanentny stres, objawy nerwic lękowych, schorzenia układu krwionośnego oraz serca, wady i choroby serca, obrażenia narządów ruchu, choroby związane z narządem rozrodczym, nerwobóle, bóle przewlekłe, bezsenność i inne. Zakres potencjalnych korzyści z zażywania regularnej hydroterapii jest bardzo szeroki; niemal każdy z nas znajdzie u siebie dolegliwość, na którą hydroterapia mogłaby mieć zbawienny wpływ.

Z zakresu zabiegów hydroterapeutycznych mamy do zaoferowania naszym pacjentom masaż wirowy, który stanowi jedną z odmian hydromasażu. Masowanie wirami wodnymi świetnie odpręża, działa przeciwbólowo i rozkurczowo, poprawia ukrwienie masowanej części ciała oraz zmniejsza obrzęki. Ten rodzaj wodolecznictwa obejmuje masaż wirowy kończyn górnych, kończyn dolnych, (np. stopy, podudzia, czy przedramiona). Wirówka leczy m.in. reumatyzm, zmiany zwyrodnieniowe stawów, blizny, zaniki mięśni, a nawet porażenia mięśniowe. Ten typ wodolecznictwa fizjoterapeutycznego jest wykonywany w specjalnych wanienkach (zwanych wirówkami), wypełnionych wodą, w których do masażu konkretnych partii ciała wykorzystuje się wir wody. Dysze zamontowane w wirówkach sprawiają, że woda kręci się i porusza daną częścią ciała pacjenta. Ponadto można dobrać odpowiedni do schorzenia i stanu pacjenta program wirowania.

Masaż wirowy kończyn dolnych

może obejmować jedynie stopy, podudzia – wówczas wkłada się te partie ciała do mniejszej wanienki i tam masuje, ale może też dotyczyć ud oraz całych nóg. Taki masaż przede wszystkim zmniejsza obrzęki, niweluje ból oraz poprawia ukrwienie. Kończyna, na którą stosuje się masaż wirujący, opiera się ruchowi wirowemu wody korzystając z napinania mięśni, co pomaga w zwiększeniu przepływu krwi i chłonki w masowanej części ciała. A ponadto ów proces redukuje zastój krwi żylnej, rozluźnia mięśnie i działa przeciwbólowo. To wszystko sprawia, że zakres ruchu w leczonej kończynie ulega zwiększeniu.

Masaż wirowy kończyn górnych

obejmuje jedną lub obie ręce, a niekiedy jedynie dłonie zanurzone w wodzie do nadgarstków lub same przedramiona (pływające w wannie do łokci). W tego typu zabiegach używa się małych wanienek, w których dysze wirujące umieszczone są z boku wirówek. Dobrana do pacjenta siła wirowania oraz czas trwania zabiegu działa leczniczo na wiele schorzeń i kłopotów zdrowotnych.

Ta forma zabiegu hydroterapeutycznego polecana jest m.in. przy problemach reumatycznych, zwyrodnieniowych, gośćcowych, przeciążeniowych ale także po przebytych urazach ortopedycznych.

Foto: Urządzenie do hydroterapii kończyn dolnych.

Foto: Urządzenie do hydroterapii kończyn górnych.

Zabiegi z kinezyterapii

Kinezyterapia oznacza leczenie ruchem. Jej podstawą są ćwiczenia fizyczne o charakterze leczniczym (gimnastyka lecznicza). Kinezyterapia znajduje zastosowanie nie tylko w rehabilitacji narządu ruchu, lecz także u osób z chorobami układu nerwowego, oddechowego, serca, a nawet układu trawiennego i moczowo-płciowego.

Jej podstawą są ćwiczenia fizyczne o charakterze leczniczym, czyli gimnastyka lecznicza. Celem kinezyterapii jest przywrócenie lub utrzymanie choremu całkowitej lub częściowej sprawności fizycznej. Dzięki kinezyterapii można przywrócić prawidłową ruchomość w stawach oraz siłę i wytrzymałość mięśni, pobudzić i poprawić czynności ośrodkowego układu nerwowego, poprawić pracę układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, korygować wad postawy ciała i nieprawidłowe nawyki ruchowe, a także przystosować chorego do życia w przypadku trwałej niepełnosprawności.

W pracowni fizjoterapii wykonywane są:

Ćwiczenia czynne w odciążeniu

polegają na samodzielnym wykonywaniu ćwiczeń przez pacjenta w warunkach zmniejszenia lub nawet zniesienia działania siły ciążenia na daną część ciała, w możliwie największym, bezbolesnym zakresie ruchu.

Ćwiczenia w odciążeniu z oporem

ćwiczenia, w których ruch wykonywany jest samodzielne przez pacjenta, w pełnym zakresie ruchu, przy odciążeniu ćwiczonego odcinka ciała, z pokonaniem dodatkowego oporu zewnętrznego – zestawu ciężarkowo – bloczkowego.

Tego typu ćwiczenia zalecane są w stanach po unieruchomieniu lub gdy nastąpił niepełny zrost kostny np. po złamaniach, w przypadku osłabienia, porażenia lub niedowładów mięśni, zmian zwyrodnieniowych stawów lub zmniejszonej ich ruchomości oraz łagodzą bóle, które występują w obrębie narządu ruchu.

Pacjenci pracowni wykonują ćwiczenia w systemie kabin (UGUL) zbudowanych z metalowych krat, gdzie za pomocą specjalnego osprzętu (linek, taśm, podwieszek, obciążników, pasów) gdzie ćwiczą samodzielnie pod okiem rehabilitanta. Ćwiczenia wykonywane są również przy pomocy powierzchni lub urządzeń poślizgowych, np. rolek, na których umieszcza się rehabilitowaną nogę lub rękę bądź manualnie, czyli odciążenie zapewnia podtrzymywanie przez fizjoterapeutę.

Spodziewane rezultaty to m.in. zapobieganie przykurczom oraz powstawaniu patologicznych zmian w stawach, wzmocnienie mięśni, powiększenie zakresu ruchomości rehabilitowanego odcinka ciała, zmniejszenie bólu oraz uzyskanie przyrostu siły słabym mięśniom.

Foto: Sala i urządzenia do kinezyterapii.

Ćwiczenia indywidualne

z fizjoterapeutą to kompleksowe działanie diagnostyczno-lecznicze, polegające na indywidualnym doborze i zastosowaniu metod fizjoterapeutycznych (terapia manualna, masaż, zabiegi fizykalne, kinesiotaping). W zależności od rodzaju oraz stopnia zaawansowania schorzenia fizjoterapia indywidualna to ciągłe monitorowanie oraz dostosowanie terapii do zmieniającego się stanu pacjenta. Podczas pierwszej wizyty terapeuta bada i ocenia aktualny stan pacjenta, następnie ustala i wdraża ustalony program usprawniania.

Kinesiotaping

Nasi specjaliści oprócz powyższych ćwiczeń wykonują również kinesiotaping. Terapeuta przeprowadza diagnostykę tkanek miękkich i aplikuje odpowiedni rodzaj plastrów na skórę w określonym miejscu. Oklejanie plastrami wykonywane jest tak, aby wspomagały one pracę mięśni, stabilizowały stawy, rozluźniały tkanki miękkie, wspomagały pracę naczyń krwionośnych i limfatycznych ale także poprawiały elastyczność skóry i blizn. Plastry wykorzystywane do tapingu są hypoalergiczne, nie zawierają żadnych leków oraz zupełnie nie ograniczają ruchów w stawach pozwalając swobodnie funkcjonować w czynnościach dnia codziennego.

Wskazaniami do wykonania kinesiotapingu są uszkodzenia mięśni, więzadeł, usprawnienie procesów gojenia po urazach i operacjach, bóle kręgosłupa, bóle stawów np. kolana, bóle barku, stan po skręceniach i zwichnięcia stawów, niestabilność stawów.

Masaż leczniczy

W ramach zabiegów w naszej pracowni fizjoterapeutycznej wykonywany jest również masaż leczniczy – masaż suchy częściowy, który refunduje NFZ, zgodnie z koszykiem świadczeń gwarantowanych, ale taki masaż wykonujemy również w ofercie prywatnej usługi.

Masaż suchy częściowy polega na bezpośrednim oddziaływaniu bodźców mechanicznych na skórę, tkankę podskórną i mięśnie. Wykonuje się go, zależnie od wskazań różnymi ruchami, czy chwytami jednej lub obu rąk poprzez: głaskanie, ugniatanie, oklepywanie, rozcieranie, wstrząsanie. Chwyty różnią się siłą działania, kierunkiem, szybkością i rytmem ucisku. Najpierw stosuje się chwyty działające powierzchniowo i ogólnie, a dopiero stopniowo przechodzi się do miejsc objętych procesem chorobowym. Pozytywne oddziaływanie masażu nie ogranicza się do usprawnienia aparatu ruchu – poprzez reakcje zachodzące na drodze wewnątrzwydzielniczej (humoralnej), masaże mają korzystny wpływ na funkcjonowanie wielu innych układów i narządów. Aby masaż przyniósł odpowiednie efekty lecznicze. Należy go wykonywać regularnie; codziennie lub co drugi, trzeci dzień. Najlepiej wybrać 5 lub 10 zabiegów w serii. Zazwyczaj po 10 masażach zaleca się zrobienie krótkiej przerwy. W jej trakcie mogą zostać wprowadzone np. ćwiczenia.

Wskazania do wykonania masażu to szereg czynników, w tym: obrażenia ortopedyczne, czyli skręcenia, zwichnięcia, złamania oraz stłuczenia, stany po wylewie i innego rodzaju porażeniach oraz przykurczach mięśni, deformacje kręgosłupa, profilaktycznie - intensywne treningi sportowe i inny intensywny wysiłek fizyczny. Masaż jest także polecany, jeśli ktoś przebywa się w ciągłym stresie, ma ponury nastrój lub też po prostu chce odprężyć po dłuższym okresie pracy umysłowej lub intensywnego wysiłku fizycznego.

Wbrew pozorom masaż może zaszkodzić, dlatego powinny z niego korzystać osoby w dobrym stanie zdrowa. Przeciwwskazaniem są więc: stany osłabienia odporności, infekcje, towarzysząca im gorączka, choroby zakaźne, menstruacja u kobiet i ciąża, świeże urazy oraz zapalenia i alergie skórne. Absolutnym przeciwwskazaniem do masażu leczniczego kręgosłupa są m.in.: choroba nowotworowa, osteoporoza, nadciśnienie, choroby serca, miażdżyca naczyń obwodowych, zapalenia żył, tętniaki, naczyniaki, zakrzepy i zaburzenia krzepnięcia krwi. Przy takich schorzeniach jak: żylaki, kamica nerkowa, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy czy przebyty zawał niezbędna jest dokładna kwalifikacja przez specjalistę.

Jak wygląda wizyta w pracowni fizjoterapeutycznej?

Rehabilitant lub fizjoterapeuta, aby dopasować zabiegi czy ich natężenie, najpierw musi porozmawiać z osobą, która do niego przychodzi i poznać pełną historię choroby. W naszej pracowni wywiad jest obowiązkowym elementem. Zwłaszcza, że wiele osób korzysta z usług prywatnie, więc fizjoterapeuta musi wiedzieć, z jakimi problemami zmaga się jego pacjent, jak przebiegało dotychczasowe leczenie i czy jest to pierwsza wizyta. Im lepiej pozna sytuację, tym skuteczniejsza będzie wdrożona rehabilitacja. Dlatego warto ze sobą zabrać całą posiadaną dokumentację, wyniki badań i skierowania.

Po pierwszej rozmowie przychodzi pora na badanie funkcjonalne - najczęściej polega na poruszaniu poszczególnymi kończynami, zgodnie z zaleceniami specjalisty i wykonaniu zadanych ćwiczeń. W ten sposób można określić stopień natężenia problemu i opracować szczegółowy plan postępowania.

Jak przygotować się do wizyty?

Warto wiedzieć, na jakie zabiegi jest skierowanie. Na tej podstawie można się odpowiednio przygotować, również jeśli chodzi o ubiór.

Przed rozpoczęciem zabiegu z zakresu elektroterapii należy zdjąć wszelkie metalowe elementy, np. biżuterię, gdyż pod wpływem prądu mogą one prowadzić do oparzeń. Dobrą praktyką jest założenie wygodnego stroju, który umożliwi łatwy dostęp do okolicy poddawanej zabiegowi. Ułatwi to sprawne wykonanie zabiegu oraz pozwoli na jego przebieg w przyjemniejszej atmosferze. Przed zabiegiem pacjent powinien wziąć kąpiel, a w szczególności dokładnie oczyścić miejsce poddawane zabiegowi. Usunięcie martwego naskórka pozwoli na lepsze wnikanie prądu, a zabieg stanie się skuteczniejszy i bardziej efektywny. Jeśli miejsce, w którym będą przykładane elektrody jest nadmiernie owłosione zaleca się jego depilację. Jest to ważne, głównie z względu na fakt, iż włosy nie przewodzą prądu i stanowią swego rodzaju izolację. Z miejsca poddawanego zabiegowi należy usunąć również wszelkie kremy, maści, kosmetyki. Skóra w leczonej okolicy powinna być pozbawiona wyprysków i uszkodzeń.

Jeśli zabiegi oznaczają masaż, należy zadbać o bieliznę, w której będziemy się czuć u lekarza komfortowo. Pamiętając jednak, aby nie utrudniać dostępu do miejsca urazu. Przy fizykoterapii z kolei ubranie powinno zapewniać dostęp do uszkodzonej części ciała, aby umożliwić wykonanie zabiegu. Do wszelkich ćwiczeń (np. kinezyterapii) najlepiej sprawdzi się sportowe ubranie.